لایحه تامین امنیت زنان و غفلت از طرح موضوع حجاب در آن

توران ولی مراد*:

لایحه تامین امنیت و منع خشونت علیه زنان در جریان کار است. تامین امنیت زنان یعنی تقابل با آزار و آسیب و اذیت. آیا در اسلام و مشخصا قرآن از آزار و اذیت زنان و راهکارهای پیشگیری از آن سخن گفته شده؟ توجه به این موضوع از این نظر لازم است که نظام جمهوری اسلامی بنایش بر این است که محتوایش اسلامی باشد و به عبارتی جهت دهی و ارائه راهکار و ساختش بر اساس راهکارهای قرآنی باشد.

لایحه در دست کار از زوایا و منظرهای مختلف قابل بررسی و نقد است هم به جهت آنچه در آن آمده و هم به جهت آن چه در آن غفلت شده. یکی از موضوعات مورد غفلت در لایحه تامین امنیت زنان عدم طرح موضوع حجاب است. مگر می شود در جمهوری اسلامی لایحه ای جهت تامین امنیت زنان تهیه و مصوب شود و در آن حفظ و رعایت حجاب به عنوان راهکار قرآنی در پیشگیری از آزار و اذیت زنان مورد غفلت قرار گیرد؟ متاسفانه این گونه است که لازم است این نقیصه برطرف شود.

رعایت حجاب توسط یک زن پیامی روشن و شفاف و صریح است که “من یک ابزار و شی جنسی جهت بهره برداری آزاد مردان نیستم، حتی از منظر لذت نگاه کردن.” طبیعت در وجود جنس مذکر اعم از حیوان و انسان گرایش و جذب به سوی مونث را قرار داده است. این امر نه به فرمان و قرارداد نفی می شود و نه متوقف. حیوان بر اساس غریزه و طبیعت زیست می کند و انسان که متنعم به نعمت عقل است این امر طبیعی را در چارچوب و مقررات انسانی قرار می دهد تا مورد سوء استفاده و بهره کشی و ظلم قرار نگیرد و از آن مهمتر از بهره کشی و ظلم پیشگیری و با آن مقابله کند. عرضه شدن جذابیت های جنسی توسط یک زن و نگاه کردن توسط مردان بهره برداری از جذابیت های جنسی از طریق دیدن و لذت بردن از آن است. قرآن به مردان در قدم اول و به زنان فرمان داده است که چشم از نگاه هوس انگیز به نامحرم فروپوشند.

انگیزه کارهای انسان یا عقل است و یا شهوت. رعایت حجاب و فروپوشاندن نگاه جنسی به زن برآمده از تسلط عقل بر غریزه و بر شهوت است.

عدم رعایت حجاب اولین پیامش تنزل زنان از جایگاه انسانی با کرامت به جایگاه ابزاری جنسی و بهره برداری آزاد در این ارتباط است حداقل از لحاظ بهره برداری توسط نگاه کردن. عدم رعایت حجاب توسط یک زن خواسته یا ناخواسته پیامش این است که نگاه کنید و لذت ببرید از من به عنوان یک عنصر جنسی. بنا بر این خطرناکترین پیام عدم رعایت حجاب توسط زنان ترویج نگرش ابزاری و جنسی به زن است. نگرش ابزاری و جنسی به زن عامل تحقیر و در نتیجه بسیاری از آزارها و خشونت ها علیه زنان است. ترویج نگرش جنسی به زن هم در عرصه عمومی و هم خانوادگی آثار مخرب خود را وارد می کند.

فرمان قرآن به زنان پوشش است تا شناخته شوند پس مورد “ایذاء” قرار نگیرند. فرمان صریح، شفاف و امر است. -حجاب در این جا به همان معنای مصطلح و رایج در جامعه به کار گرفته شده-. قرآن در فرمان به حفظ حجاب (سوره احزاب آیه ۵۹) دو نتیجه را که یکی در پی دیگری حاصل می شود ذکر می کند. نتیجه حفظ و رعایت حجاب این است که زنان شناخته شوند و نتیجه این شناخته شدن به عزت و کرامت این است که پس مورد “ایذاء” قرار نگیرند.

در کلیات لایحه تامین امنیت زنان اهداف آن ذکر شده است. در این اهداف تحکیم مبانی خانواده، تامین امنیت، صیانت از کرامت زنان، پیشگیری از جرائم خشونت آمیز علیه زنان، و افزایش سطح آگاهی های عمومی ذکر شده اند.

یادآور می شود رعایت حجاب در جهت حصول همه این اهداف کارآمد است و جهت دستیابی به همه این اهداف لازم است. با توجه به راهکار قرآنی برای شناخته شدن زنان به کرامت انسانی و برای پیشگیری از آزار و “ایذاء” زنان پذیرفتنی نیست که لایحه ای که در جمهوری اسلامی برای تامین امنیت زنان نوشته و مصوب می شود از این امر غفلت کرده باشد. حجاب در صدر و در راس این لایحه باید مورد توجه قرار گیرد چرا که رعایت حجاب زنان در کنار راهکارهای دیگر یعنی تقویت امنیت زنان هم در عرصه عمومی و هم در حفظ و تحکیم خانواده.

عدم رعایت عفاف و حجاب و عرضه زنان به عنوان ابزاری جنسی امنیت خانواده ها را هم به خطر می اندازد. از همه خطرناکتر این که جایگاه زنان را از جایگاه انسانی با کرامت به جایگاهی ابزاری جنسی تنزل می دهد. نگرش جنسی به زن خود خشونتی پنهان علیه زنان است. خشونت به هویت انسانی زن است که خود عامل خشونت های دیگر است و ترویج نگاه جنسی به زن ترویج خشونت علیه زنان است. چه گونه است که در لایحه تامین امنیت زنان از این موضوع به عنوان عاملی پنهان در خشونت علیه زنان غفلت شده است؟

* مدیر شورای همکاری ها و شبکه ایران زنان

منبع: خبرگزاری مهر