پنهانکاری های معاونت امور زنان و خانواده

دولت اعلام کرد که لایحه حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت تصویب شد. از شهریور ۹۸ لایحه ارسالی از قوه قضاییه در اختیار دولت بوده است. بعد از گذشت حدودا یک سال و نیم هیئت دولت لایحه را با تغییراتی مصوب کرده است ولی از متن و محتوار لایحه کرامت خبری در دست نیست.

توران ولی مراد مدیر شورای همکاری های و شبکه ایران زنان نقدی بر این نحوه عملکرد معاونت با عنوان “پنهانکاری معاونت امور زنان و خانواده” منتتشر کرده است.

متن کامل یادداشت توران ولی مراد به قرار زیر است:
حرف روشن و واضح است. معاونت امور زنان و خانواده مصوب می کند، حتی اجرا می کند و گزارش می دهد، ولی نمی دانیم چه چیز را. نه خبری از محتوای مصوبات و طرح ها هست و نه اطلاعی از گزارش ها. سوال این است که چرا؟ ما نامحرمیم؟
در نیمه دی ماه خبر آمد که این معاونت لایحه کرامت زنان را در هیئت دولت مصوب کرد ولی ما خبر از لایحه نداریم. بدیهی است که قبل از این که لایحه برای تصویب به هیئت دولت می رفت باید در فضای عمومی در اختیار صاحب نظران قرار می گرفت تا به غنای آن افزوده می شود. چند لایه آن را پوشانده اند که دست کسی به آن نرسد. امروز ده روز از تصویب لایحه گذشته اما هنوز اطلاعی از آن در اختیار نیست.
به طور قطع قبل از این که برای تصویب به هیئت دولت برود باید در اختیار قرار می گرفت. هر لایحه و طرحی در همین جامعه قرار است اجرایی عملیاتی شود. پس باید که نظرات مختلف را جهت تقویت خود با همه جانبه نگری دریافت کند. چرا معاونت پنهانکاری می کند؟ لایحه باید در اختیار صاحب نظران و دانشگاهیان و حوزویان و فعالان حوزه زنان قرار بگیرد تا نظرات و انتقادات و پیشنهادات باعث قوت و قدرت و رفع نواقص آن شود. چرا معاونت آن را در معرض اطلاع که دریافت نظرات و پیشنهادات را به دنبال دارد قرار نداده است.
این که ادعا کنند فلان نفر ساعت نظر کارشناسان را داشته کافی نیست بدیهی است که ساعت ها نفر ساعت روی موضوعات کار می شود. موضوع این است که همه نظرات کارشناسی از همه طیف های فکری باید دریافت شود. سوال این است که اصلا چرا لایحه به طور علنی و شفاف در اختیار نیست تا نقد و نظرات و پیشنهادات را دریافت کند.
این کار در معاونت فقط با لایحه کرامت زنان نبوده است، بلکه این الگوی کاری معاونت امور زنان و خانواده در طول حیات دولت یازدهم و دوازدهم همین روال بوده است.
چند سال است که میلیاردها تومان از بودجه کشور به اسم زنان و خانواده در طرحی به اسم گفتگوی ملی خانواده خرج می شود ولی از محتوای طرح اطلاعی در دست نیست. این اشکال در کنار اشکالات اساسی و اصولی دیگر اجرای طرح در معاونت است. محتوای آن طرح چیست؟ اطلاعی در دسترس نیست. مگر نمی گویند که خانواده ها را آموزش می دهند؟ خب محتوای طرح را در اختیار عموم قرار دهند تا مردم خودشان را در آن راستا تربیت کنند.
مثال دیگر شاخص های عدالت جنسیتی است. با این که معاونت طبق قانون ششم برنامه موظف بوده است شاخص ها را در ستاد ملی زن و خانواده مصوب کند این کار را نکرده. شاخص ها را با پنهانکاری در دبیرخانه ستاد تهیه کرده بدون این که آن ها در معرض اطلاع کارشناسان قرار گیرد. بعد امضای اعضای ستاد را بدون حضور در جلسه رسمی ستاد جمع آوری کرده است. بعد همان را به اسم مصوب ستادملی زنان و خانواده برده هیئت دولت مصوب کرده و بر اساس آن ها اقدام کرده است. سوال روشن است. چرا شاخص های عدالت جنسیتی در اختیار کارشناسان نیستند و به اصلاع رسانده نشده و نمی شوند.
این موارد که به عنوان مثال گفته شد در اختیار نیستند. این نمونه ها نشان از پنهانکاری مداوم معاونت امور زنان و خانواده دارد. در آن دفتر و معاونت که بی کار نیستند. کار می کنند ولی چه کاری؟ چه محتوایی؟ چه گزارش هایی؟ برای کجا؟ نمی دانیم.کلا نمی دانیم.
یک سری خبرهای در حد چند پاراگراف خبرگزاری ها و چند مصاحبه بدیهی است که نه اطلاع رسانی است و نه میزان صحتش معلوم است چون راهی برای تحلیل نیست چرا که “واقعیت” پنهان است.
سوال این است که چرا معاونت پنهان از جامعه خاصه جامعه نخبگانی عمل می کند. سوال بدیهی تر از مجلس شورای اسلامی است که چرا بر اساس وظیفه خود که نظارت بر عملکرد دولت است با اقدام رسمی برای تحقیق و تفحص از معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری پرده از پنهانکاری های معاونت برنمی دارد.
این پست ها بیت المال است و متعلق مردم. ارث پدریشان نیست.

بازنشر

راه دانا