“زوجیت” marriage خودش یک مخلوق است / نامه ای برای یک سالگرد ازدواج

بازنشر

از نامه های رسیده:

برای سالگرد “ازدواج” فاطمه نازنین و علیرضای عزیزم

تولد “زوجیت” شما دو عزیز مبارک.

با یک چاشنی، یک کلام مادرانه:

“زوجیت” پیوندی است که خودش هم یک مخلوق است. مخلوقی که می تواند رشد کند و بالنده شود و میوه و بار دهد. آمدنش یک تولد است مثل هر تولدی و بالندگی و ماندنش هم مثل هر تولدی محتاج مراقبت و تغذیه است و حذف زواید و علف های هرز و مداومت در مراقبت. هر پیوندی همین گونه است. پیوندها به خودی خود نمی مانند. اگر از پیوند برای خود پیوند خرج شود و از حساب آن خورده شود مثل خوردن از جیب است که یک روز تمام می شود.

یک بچه که به دنیا می آید پدر و مادر، رشد و سلامت و تربیت کودک را در میان اصلی ترین خواست ها و برنامه های زندگی خود جا می دهند. خواب و خوراکش، گرما و سرمایش و برآورد نیازهایش تعیین می کند که پدر و مادر چه کنند و چه نکنند. کودک تاثیر می گذارد بر همه خواسته ها و عملکردهای والدین. این کردن و آن کردن، این خواستن و آن خواستن، جایی رفتن و نرفتن، گفتن و نگفتن، حتی خوابیدن و نخوابیدن پدر و مادر را هم سمت و سو می دهد این کودک تازه به دنیا آمده. نوزاد مراقبیت و محافظت می خواهد تا بماند و رشد کند و بالنده شود. با همین به حساب آمدن هاست که تامین می شود، از بلایا در امان می ماند و سالم و سلامت پیش چشم همه رشد می کند و به کمال می رسد و بارور می شود. “زوجیت” هم یک کودک تازه به دنیا آمده است که وقتی آمد همانند همان کودک محتاج مراقبت و نگهبانی و نگهداری است.

“زوجیت” یک تولد جدید است و همه ابعاد وجودی زن و مردی که پیمان “زوجیت” بسته اند را تحت تاثیر قرار می دهد اگر بخواهند که حفظ شود و رشد کند و سالم و سلامت بماند. به عنوان یک مولود جدید لازم است که به حساب بیاید و مراقبت و محافظت شود اگر قرار است که ریشه بداوند و میوه دهد. میوه “زوجیت” آرامش است و رضایت و احساس داشتن “یار”ی همراه و نه “بار”ی بر زندگی.

همان طور که با مراقبت قبل از طبخ غذا به دقت سنگ های ریز و درشت را از مواد غذایی جدا می کنیم، گفتارها و کردارها و روابط زندگی هم به همین مراقبت احتیاج دارند، که اگر نباشد این مراقبت سنگ ها با “زوجیت” همان می کنند که سنگ درون غذا با دندان؛ که می شکند دندان را و دندان شکسته ترمیم می خواهد و دندان ترمیم شده هم کار دندان نشکسته را نمی کند.

دلدادگی که همراه می شود به بلوغ عاطفی و اجتماعی و اقتصادی که بلوغ عقلی آن را جهت می دهد، و توجه به جلب رضایت “یار” به عوض تمرکز به خواست “خود” بی آن که منتی گذاشته شود شاهراه هایی هستند که “زوجیت” را به سلامت حفظ می کنند و عشق را ریشه دار و پایدار. همان طور که “زوجیت” اساس دوجانبه دارد حفظ و بقا و سلامت آن هم بنای دوجانبه می خواهد؛ که نمی ماند اگر یک طرف همه “خواسته” باشد و یک طرف همه “رعایت” خواسته های همان طرف. “عشق” هم ساختن می خواهد و هم پرداختن و هم “ورزدادن” تا که بماند و شکوفا شود و همه خانه را معطر کند.

فاطمه نازنینم و علیرضای عزیزم ۳۰ خرداد جشن تولد “زوجیت” شما دو عزیز من است که می دانم از آن خوب مراقبت می کنید. برای آن چه می کنید از شما دو عزیز ممنونم. امیدوارم همیشه شاد باشید و عشقتان پایدار و همه شب ها و روزها و سال هایتان “ماه عسل” باشد.

من را هم شریک کنید در شادی های خود.

مامان فرشته

خرداد ۱۳۹۱